Semi Sumpong

Medyo sinumpong na naman ako ng katopakan ngayong gabi. hehehe...Wala na naman sa katinuan. Mahirap talaga kapag nababasa ng ulan e. Sa totoo lang marami pa akong gagawin na trabaho ngayon kaya lang medyo nasusuka na ako sa mga as built plans namin sa office. Plano ko sanang magsoundtrip muna ngayong gabi at matulog agad para relax,mag gain ng energy dahil halos LINGGO LANG ANG PAHINGA. E ang kaso, may sumpong ako ngayon kaya eto. Blog blog muna...

Nag-cancel na ako ng account sa TAGGED. Matagal ko na talagang gustong i-cancel ang account ko don kaya lang medyo nanghihinayang lang ako sa layout ko. Hehehe. Pero ngayon na-cancel ko na ng tuluyan. Naisip ko kasing napaka NONSENSE na nang account na yon. Isa pa, napaka NONSENSE din ng mga tao don. Wala na rin akong masyadong panahon sa mga ganung bagay.

Hay... Ano kaya gagawin ko? Matutulog na o mag dedesign pa? Kaya lang bukas sunday na, dapat may matapos man lang ako. SHIT! PAKING SHET!!! Hirap a? Naninibago ata ako a pagbabanat ng buto ngayon. Talagang seryoso 'tong napasok ko this time. Pero no choice, darating at darating na kailangan ko talagang ma-experience ang ganitong bagay dahil ito ang REALITY ng buhay ko.

Hay... Sana mapanuod ko ang twilight. Pero sino naman ang kasama ko? Imposible na si Pako dahil drawing yun at pa yun sa pang chichix nya ngayon. Si Empot, mas lalong imposible dahil mahirap pa yun sa daga. Napakamalas ko naman pag dating sa ganitong pagkakataon.

siguro nga tapos na

>isinulat ko ito kasabay ng unang ulan ng Mayo, at ayon sa mga matatanda, gamot daw ang tubig dito. hmmm. , ewan ko lang din pero isa rin yung pamahiin.<



Siguro nga tapos na…

Noong isang linggo ko pa napansin, malimit ng umuulan. Kung sa bagay, medyo hindi na rin naman maganda ang idinudulot ng sobrang init lalo na sa akin.

Siguro nga tapos na…

Siguro nga tapos na ang tag-init. Ngunit para sa akin, maraming bagay ang natapos kasabay nito. Maraming bagay ang naglaho hindi lamang ang matinding init ng araw. Hay… Eto na ang ulan. Bata pa lang ako mas gusto ko ang tag-ulan. Bakit??? Ewan ko, basta gusto ko lang. Malamig, masarap kumain,masarap matulog, masarap tumambay sa bahay, manuod ng t.v. , mag-relax, magbasa, magsulat… katulad ngayon. At syempre pa kahit gawin ko ang mga bagay na ito, hindi sasakit ang ulo ko.

Pinagmamasdan ko ang bawat pagpatak ng ulan.Naalala ko ang madalas kung kantahin nung bata pa ako kapag naulan.

“Kung ang ulan ay parang tsokolate,
o anung sarap ng ulan…
Ako’y lalabas at ako’y sisigaw…
ahhhhhhhhhhhhhhhhhh…”

Pero, maalat ang ulan… hindi ito kasing sarap ng tsokolate.Minsan nga mapait pa ito. Dahil ang ulan palang ‘yon ang ay mga luha. Bakit??? Wala naman, masarap ding magsenti kapag naulan.

Siguro nga tapos na… Malaya na ako. Pero masaya ba ako? Masaya naman… inihanda ko na ang sarili ko dito. Alam ko naming mangyayari din ito. Ang totoo nga nyan, ilang ulit na itong nangyari. At sa pagkakataong ito, siguro nga tapos na. Wala na akong dapat pang ikabahala. Dapat kong harapin kung anuman ang darating… nang wala sya.

Siguro nga tapos na… Wala na rin akong paliwanag na dapat pang hingiin sa kanya. Hindi ko na kailangan ang mga dahilan. Dahil wala naman akong karapatan.

Siguro nga tapos na… Hindi na rin ako nakapagpaalam pa. Ang maliwanag na kalangitan ay bigla na lang nabalot ng dilim, tapos umulan, kumulog, kumidlat… Hindi ko na nagawang magsalita at magtanong. Hindi man lang ako nakaimik at kumibo. Hinayaan kong matangay ako ng malakas na agos…

Siguro nga tapos na… Wala na akong magagawa pa. Hindi ko na maibabalik ang bawat pagkakataong sinayang ko. Ilang buwan ding magtatagal ang tag-ulan. Wala man lang akong payong na masusukuban. Pero hayaan na kahit mabasa ako, ayos lang. Darating din naman uli ang tag-init. Sisikat din naman uli ang araw. Sa ngayon, tititigan ko muna ang madilim na kalangitan. Sisikaping hanapin ang liwanag ng mag-isa.

Siguro nga tapos na…