Tonight I Can Write The Saddest Lines
by Pablo Neruda
Spanish Version:
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo: 'La noche está estrellada,y tiritan, azules, los astros, a lo lejos.
'El viento de la noche gira en el cielo y canta.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella también me quiso.
En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo también la quería.
Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo.
Sentir que la he perdido.
Oir la noche inmensa, más inmnesa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.
Qué importa que mi amor no pudiera guadarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.
Eso es todo.
A lo lejos alguien canta.
A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazón la busca, y ella no está conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos árboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto, pero cuánto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.
De otro.
Será de otro.
Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro.
Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto el amor, y es tan largo el olvido.
Porque en noches como ésta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque éste sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo.
Tagalog Version:
Isulat halimbawa, "Ang gabi'y pira-piraso at ang mga bituin ay nilalamig sa malayo."
Umiikot ang hangin sa langit... at umaawit.
Ngayong gabi isusulat ko ang pinakamalungkot na tula.
Minahal ko siya, at minsan minahal niya rin ako.
Sa mga gabing tulad nito, hinawakan ko siya sa aking mga bisig.
At hinalikan ng paulit-ulit sa ilalim ng walang-hanggang langit.
Minahal niya ako, at minsan minahal ko rin siya.
Paanong hindi mo iibigin ang mga tila niyang mata.
Ngayong gabi isusulat ko ang pinakamalungkot na tula.
Para isiping wala na siya sa aking piling,
para maramdamang wala na siya.
Para marining ang matinding liwanag,
na mas matindi pa kahit wala siya.
At ang mga berso'y nahuhulog sa damdamin
na parang hamog sa damuhan.
Ano ang dahilan at ang pag-ibig ko'y di sya kayang pigilan?
Ang gabi'y pira-piraso at wala siya sa tabi ko.
Ito lamang.
Sa malayo may umaawit.
Sa malayo.
Ang damdamin ko'y di mapalagay na siya'y nawala na.
Ang paningin ko'y hinahanap siya na parang tutungo sa kanya.
Ang puso ko'y hinahanap siya, at siya'y di ko kasama.
Ang dating gabing nagliliwanag, ang dating puno.
Kami, noong mga araw, ay hindi na ang dating kami.
Paanong minahal ko siya!
Hanap ng aking tinig ang hangin upang madampi sa kanyang panrinig.
Sa iba.
Siya'y mapupunta sa iba.
Tulad ng aking mga halik.
Ang kanyang tinig, maaliwalas na katawan, malalim na mata.
Hindi ko na siya mahal, tiyak yan.
Ngunit baka mahal ko siya.
Maikli ang pag-iibigan, mas matagal ang paglimot.
At ito ang mga huling bersong isusulat ko para sa kanya.
Dahil sa mga gabing tulad nito, hinawakan ko siya sa aking mga bisig.
Ang damdamin ko'y di mapalagay na siya'y nawala na.
Kahit na ito ang huling sakit na idudulot niya sa akin.
No comments:
Post a Comment