Goodbye Tiger

Our simple celebration of welcoming 2011

Family Picture 2011

Goodluck Candles

TEQUILA!!!

Our famous "sulo" is lighted again

another round food... Gelato with Tapioca

a bowl of oranges for luck and new 2011 calendars standing by

Goodbye TEE gurR

Job Application at PJ Lhuillier

Yesterday, I decided to give this particular company a shot. Well,.. I receive a text message from PJ Lhuillier Group of Companies last Tuesday afternoon informing to have an exam and interview with them the next day. You all know that I am not really that stable and comfortable anyway with my previous job that's why my applications with different companies are still on going despite the fact that I am currently engage with the JR Panado Constructions. I am not getting any younger and I guess I have to make some move now in terms of my career.

I got up that early, which I am not used to anymore. Waking up early in the morning is such a torture for me especially if it's cold and plus the fact that it's raining. OMG! Somehow I survived... hehehe. My appoinment is at 9am. I manage to go there 30 minutes earlier. Cool! I had never encountered any traffic along the way. We're only 5 applicants there,. the older 2 men were for the Supervisor position. I became curious because I am the only one applying for that particular position ( I am applying for Draftman anyway ). The other two, which is a boy and a girl was applying for a particular office staff position. We had a series of exams. It's a battery test. We had to answer a lot of questions in a particular time. Cool! My hands are getting numb and it's making it difficult for me to write. The testing room was so cool ( goodness ). And I cannot stand too much coldness. The examiner gave us a break and asked us to be back at 2pm. WTF! 2pm,.. it's just 11:30am,. where the hell can we go and wait?!?!

I ate lunch with the other 2 applicants. The girl was nice,. she's friendly enough to start a conversation. Like me,. she's still with her current job. Both of us we're still receiving calls and text messages regarding our jobs. ( My boss kept calling me with I was taking the exam ). She told me that she wants new environment. She's been employed there for almost two years. She's kinda bored. Anyway,. her name is Gemma. Unfortunately, I didn't get the name of the other guy. Funny... We're almost together the whole, manage to have conversation if given a chance, ate lunch together, sit at the waiting area beside him but then... I DON'T KNOW HIS NAME... Hahaha,..

The 2pm interview turns out to be 3pm. Imagine,.. we were waiting for about almost 3 hours. Gees... We're all sleepy at that time. Duh! The HR who interviewed us just asked some questions about our personal background and previous work. It only took about 10 minutes. GOODNESS. At around 3:30pm we've manage to part ways. I don't know but I am hoping that somehow they will still call me next week. the HR said that I am still off to two more interviews. DUH! Two more! One with the Supervisor and the lst one with the Manager. Well... I hope everything will turn out well next year.

I guess it's about time for me to get out of my comfort zone. Wish me well...

HALF LIFE (lyrics) - duncan

Bigla na lang akong nalungkot sa mga oras na 'to... kaya senti mode... hay...

The 2010 Christmas

The simpliest Christmas ever... But then what is important is we're all together and happy. This is the first Christmas of my sister with us again after 5 years.

Waiting for the End (Official HD)

Black Eyed Peas - The Time (Dirty Bit)

BEP is so COOOOOOOOOOOLLLLLLL !!! They never fail to amaze me especially Fergie,.. I envy that girl ( super talented ). I like her so much, and ofcourse the rest of the gang. Not to mention the pride of our country APL d Ap. What more could you ask for with this kind of people performing? I'm glad they're together again,.. bringing us great music.



So... this one is my official party song to end up my 2010... Hahaha... Let's Party! Bring it on...

Pagkatapos ng Ika-Walo

Byernes ng gabi nang pilitin kong tapusin ang bagong libro ni Bob Ong. Kahit na marami akong trabaho kinabukasan e hindi ko na pedeng pigilan pa ang sarili ko sa pagbabasa noon. Nauna pa nga ang kapatid ko na matapos ang libro kesa sa akin. Pano ba naman dinala nya sa trabhao nya yun. Pampalipas oras daw. Tinanong ko kung maganda ba. Sabi nya,. wala daw kwenta. Hmp... e malay naman noon sa mga gawa ni Bob Ong?!?! E kung tutuusin ngayon na lang naman sya nahilig sa pagbabasa ng mga libro.

Panggabi ang kapatid ko sa trabaho kaya ako lang mag isa sa boarding house namin. Naghapunan na talaga ako ng maaga para dire derecho na ang pagbabasa ko. At yun... noong medyo nasa climax na e medyo umi epekto na ata sa akin ang mga kapangyarihan ng isang manunulat na makuha ang atensyon at kalooban ng kanyang mangbabasa. Aminado ako na natakot din ako. ( hehehe ) Tapos naalala ko na nag iisa pa ako... gabi pa... Nyay! Asar talaga...

Medyo hindi nga ako nakatulog nung gabing yun. Marami din kasi akong naiisip. Hindi naman lahat e dahil sa natatakot pa rin ako. ( pero isang factor na din yun ) Naalala ko ang lola ko pagkatapos kong basahin ang libro. Naalala ko rin ang tatay ko. Siguro kasi may ilang parte nang kwento na tungkol sa pamilya. At naisip ko, paano kung maging katulad ako ng bida sa libro na si Galo? Pano kung maging mag isa lang ako sa buhay. Paano kaya? Napakahirap nung wala kang pupuntahan. Na para bang wala kang lulugaran na kahit saan.

Isa pa sa mga bagay na naiisip ko pagkatapos kung basahin ang libro ay ang tungkol naman sa mga bagay na pinaniniwalaan ko. May kanya kanya naman tayong pinaniniwalaan at desisyon. Minsan na sa atin na lang talaga kung paano natin patatakbuhin ang buhay natin. Di ko alam kung masyado lang akong nagpapaapekto kay Bob Ong dahil sa binasa ko ang libro nya. Pero, napag isip isip ko na hanggang ngayon e hindi pa rin talaga ito ang gusto kong gawin sa buhay ko. Masyado paring malabo sa akin kung anung daan ang pupuntahan ko,. kaso andito na ko at andito ang mga opurtunidad. Iniisip ko, kung kelan ko kung katulad ni Galo na kelangan ba nyang bumalik sa Maynila para mag aral o manatili sa Tarmanes at mamuhay ng simple at naayon sa kapaligiran. Tapos naisip ko pa paano kung mawala ang nanay ko ( at wag naman sana ) Paano na kaming magkakapatid. Hindi ko maisip kung paano mawalan ng pamilya. Napakahirap talaga.

Ngayon tuloy... nilalatag ko ng maayos ang mga plano ko sa isang taon. Gusto kong maisaayos ang lahat e. Marami akong naging realizations after mabasa ang libro. Ang galing no? Nakuha ng manunulat ang loob ko. Well,.. isa sa mga plano o e makabalik sa pag susulat. At sana mas madalas ule ang pagsusulat ko next year. Sa totoo lang kasi yung trabaho ko ngayon parang nakukuha lahat ng oras ko. At wala ako magawang iba. Hmm...

Ang Mga Kaibigan Ni Mama Susan

Ang tagal ko syang hinintay... August pa ata nung pumutok ang balita tungkol sa bagong libro ni Bob Ong para sa taong ito. Ayon sa mga sabi - sabi ilalabas na nga daw sa August pero wala naman. Nag leak na rin ang balita na kulay violet nga raw ang cover ng libro at ang title ay "Ika-walo". Pero natapos ang buong buwan ng August, wala naman naging launch ng nsabing libro.

Kapag pumupunta ako sa bookstore chini-check ko na rin kung out na nga. Hanggang sa isang araw nung nagpasama ang kapatid ko na bumili ng oil pastel e biglang JACKPOT ! Meron na nga! Ang nakakatawa pa nun palabas na kami ng bookstore nung nakita namin. Kasi hanap kami ng hanap sa mga shelves wala naman. E yun naman pala nakadisplay sa hiwalay na table. Bobits talaga! Pero anyway, syempre di na namin pinalampas pa yun. Binili ko na kaagad. Nagulat lang kami dahil iba yung title.

Sa wakas kumpleto ko na ang Bob Ong Collection ko! ( clap! clap! clap! ) Ganyan lang naman kababaw ang kaligayahan ko sa buhay hehehehe. Kaso, may problema... hanggang ngayon kasi e hindi ko pa rin nababasa ang libro. Hay ! Nako! Nakakainis.... Dami pa kasi trabaho na dapat tapusin. Gusto ko kasi kapag binasa ko yun tuloy tuloy at walang istorbo. So, sana sa bakasyon mabasa ko na sya. Nauna pa matapos ni ate basahin samantalang hindi naman sya talaga ang tagahanga ni Bob Ong. hay nako life...

Our Amnesia Day

Wala naman initial plan talaga. Basta mag get to together lang. Magkita...Magkakwentuhan...Magkamustahan...Kaya kahit maulan.. sugod kami sa bahay nila. Dating gawi... sanay na kami sa bahay nila,.. at home na kung baga. So kwentuhan... tawanan... Tapos nagyaya si Jona lumabas para kumain. Tinatamad daw kasi syang magluto pa o maghanda kaya sa labas na lang daw kumain, anyway treat naman nya... why not chocnut?

Nagdinner kami sa Shakey's. Not the usual tambayan. Noon naman kasing College Days namin e sa mga carinderia lang kami sa tabi ng school nagmemerienda. Hmmm... parang nun nga lang kami kumain sa labas na 4 ng magkakasama. Mas madalas kami lang ni Janice ang nagkikita sa Manila. O kaya kami ni Donna. Basta kung magkameron lang ng chance na malapit yung isa sa lugar nung isa. Ok parin yung kwentuhan at tawanan. Nakakamiss maging estudyante. Noon mababaw lang pinag uusapan namin. Pero ngayon,. iba na,. mga plano na sa buhay. Career status, pera, trabaho, pamilya at iba pang komplikadong bagay. Lahat kami pagod na sa mga sarisarili naming trabaho. Parepareho kaming sawa na dito. Nag iisip kami ng bagong career... Bagong path na pupuntahan pero mahirap sumugal lalo kung alanganin. Eto na ang buhay namin ngayon...

Hindi pa naman masyadong gabi nung natapos kaming kumain. Nagyaya ule si Jona na manuod muna ng sine. Hmmmm... ok,.. wala namang problema. Lubusin na ang paglabas at holiday naman kasi bukas. Napagkasunduang panuorin ang MY AMNESIA GIRL ni John Lloyd at Toni. hehehehe.... Cheesy na kung cheesy pero ok ang movie. Actually mas gusto ko sya kesa dun sa Miss You Like Crazy nila ni Bea. Comedy kasi 'to pero infairness, maraming scene na teary eyed din ako. Ewan ko ba? adik ko talaga e. Dali ko paapekto sa ganun.

Naging masaya naman ang maghapon naming magkakaibigan kahit na wala pa ding tigil ang ulan. Naghiwa hiwalay kami sa kanya kanyang sakayan na pauwi. Kami ni Janice ang nagsabay. Bumili pa sya ng ulam nila. Hindi ko alam kung kelan mauulit ule yon. Sana bago umalis si Jona magkita kita ule. Matatagalan siguro bago sya makabalik ule. Sana hindi busy si Donna. Ako naman kasi flexible ang sched ko. Si Janice, sa ngayon ganun din.

Nakakamiss ang dati... Pero hindi ako natatakot na magka amnesia o mabura lahat sa alaala ko ang mga bagay na ito kasi alam ko na andyan lang palagi ang mga taong nagmamahal sa akin at mahal ko kaya pede pa kaming gumawa ng mga bagong alaala...