Bilog ang mundo ngunit buong buhay mo umiikot sa apat na sulok nito...kwadrado... masikip...paulit-ulit.
27 September 2008
September is Finally Over
26 September 2008
Song of the Moment
24 September 2008
Gotta be Out!
Crap! I gotta get out of this creepiness that I've been into lately.
23 September 2008
21 September 2008
Ang Nawawalang Tadyang
Habang katext ko sya, napunta ang usapan sa pakikipagrelasyon ng hindi sinasadya. Sa dami ba naman ng taong mapapagsabihan ko ng sitwasyon ko e sa kanya pa. Pakiramdam ko tuloy e desperada na akong may mahingian ng opinyon. Hindi ko naman nagawang ikwento sa kanya ang lahat, medyo nagbigay lang ako ng clue. hehehe, Salbahe talaga e!
Pero natuwa naman ako sa opinyon nya. Eto ang sinabi nya...
"Nasasaad sa bibliya na tungkulin ng mga babae na gumawa ng unang hakbang. Bahagi ng kanyang tungkulin ang hanapin ang nagmamay ari ng tadyang kung saan siya nagmula. Kaya ang masasabi ko lang, dapat gumawa ka rin ng paraan."
Napaisip ako, at nasabi ko sa sarili ko na may opinyon rin pala ang mokong na 'yon. Pero, bakit ko naman hahanapin ang tadyang kung saan ako nagmula? E bakit hindi yung may may ari ng tadyang ang maghanap sa tadyang nya? Sa madaling salita, hindi ako ang unang gagawa o kikilos para sa sitwasyon na 'to. Aba! malay ko kung kaya pala ako inalis sa katawan na yon dahil ibang tadyang ang mas aangkop?
Lecheng tadyang! Bakit naman kasi dito pa ko ikinumpara ng engot na yun! Hay... Matapos ng matagal kung pag mumuni muni. Mas minabuting kong I-ENJOY na lamang ang sitwasyong kinalalagyan ko sa ngayon. At bakit ba ako kelangang mag alala? Bakit ko ba kelangang isipin yon? Kung wala e di wala! Wala e. Isa sa mga bagay na natutunan ko e ang huwag nang ipagpilitan ang mga bagay bagay na hindi talaga nararapat. Kaya nga may kasabihan, kung hindi uukol, hindi bubukol. Minsan kahit wala ka pang ginagawa, kapag sayo talaga, sayo talaga.
Hindi ko kelangang mabahala.
Pinilit ko na rin matulog noon dahil malalim na ang gabi. Ang totoo, umaga na. Hay! Umaga na naman, sisikat na naman ang araw. Shit!
19 September 2008
clutter everywhere
This is suppose to be my working table. So, as you can see, how can I suppose to work my things beyond this mess. hehehe...
This is my younger brother contibuting more clutter inside my room. See? An enough evidence that he's the one messing in my own space. Grrrrrrrrrrrrrrrr!
This is what you called the War of Wires. Tangles are everywhere in this computer table. How can I manage to use the mouse and where the hell is the mouse pad? Gee... good thing I had a laptop. LOL!!!
family matters
15 September 2008
misinterpretations...
Sigh....
There are several questions that's hanging beyond my mind. First, what is my priority in life? What are the things that will satisfy me? As of now, believe me, I still can't answer these fucking questions. Maybe because I really don't know what I want. I don't know what will make me happy. Gee! I know I am not getting any younger anymore and I have to set goal as early as possible. Actually, I have a lot of dreams, there's so many things that I wanted to do. But the thing is, I really don't where to start. I am such a loser I guess.
Sigh.....
Second thing that bothers me is facing the fact that somehow I need someone who I can spend my life with. This thing really sucks! Awww! All I really wanted is to have a serious relationship this time. Something that is stable and the one that I know will lead to a lifetime commitment. Unfortunately, after several years of striving with my previous one, I found having a relationship a very stressful thingy. However, right now, as in right in this moment, my mind and heart is arguing about this matter. Am I ready to be commited again? Am I ready to face such circumstances again of having a relationship? Am I gonna give my trust again? I am really very much afraid of entering a relationship because I am scared of being in that situation again wherein you're into so much pain. Hmmm, but what shall I do? I think I'm starting to fall again?
Sigh...
Yikes! I think I liked him but I can't really express it so well. I'm into denial at this moment. I've been hiding my feelings, I 've been hiding my thoughts. Crap! And what if he's the one? What if he gets tired? What if he thinks that he doesn't matter at all? What ifs? What ifs? And a lot of what ifs? I'm starting to worry too much again on things. Grrrrrrrrrrrr.... I'm starting to hate myself.
Now what? Huh,,,everything's empty at the moment. Maybe I need to take a break.
Sigh....
12 September 2008
Ang Huling Halakhak, Ako ang Nagwagi...
10 September 2008
Ang Pagbabalik Kay Ina
Minsan, hindi ko na alam kung paano ko masusuklian ang pagmamahal sa amin ng nanay ko. Sa dami nang pinagdaanan nya at tiniis para sa amin. Pero katulad ng sitwasyong ito kung saan lahat kaming tatlo ay sunod sunod na nagkaroon ng problema. Hindi ko alam kung saan pa sya humihingi ng lakas ng loob para sa amin. Wala na si lola para hingian nya ng payo, pati na rin ang tatay ko. Alam kong mas mahirap ang sitwasyon nya kesa sa aming mga anak nya, pero kelangan nyang maging matapang para sa amin.
Pinilit kong maging matapang. Pinilit kong maging matatag. Pinilit kong kayanin at tiisin ang lahat. Pero kahapon, sumuko din ako at hindi ko na kinaya. Hindi lang ang kalooban ko ang bumigay, maging ang katawan at isip ko na rin. At eto na nga, bumalik ako sa aking ina at tinanggap nya ako uli.
Kagabi, halos hindi ako makatulog. Iniisip ko pa rin ang mga problema ko, dahil hindi pa naman ito tapos. Pansamantalang tinakasan ko lang ang mga ito habang nagpapagaling ako.Parang mahahati na ang ulo ko sa sakit. Ang masama pa nito, lumalala ang sikmura ko kapag may ganitong pangyayari. Hindi ko nga maintindihan kung bakit parang lahat na lang ay masakit sa akin kagabi. Maaga akong nahiga at nagpahinga, pero hindi pa rin matahimik ang aking kaluluwa. Nais ko sanang bumagon at tumabi sa nanay ko, pero wala na rin akong lakas para tumayo. Alam kong napuntahan na nya ako sa kwarto dahil napatay na nya ang mga ilaw.
Sa inaakala kong kaya ko na ang lahat, pwes… nagkakamali pa rin ako. Dahil mahina pa rin pala ako. Sa edad kong ito ay kinailangan ko pa rin ang nanay ko. At napakaswerte ko naman dahil palagi pa rin syang nariyan para sa akin. Habang sinusulat ko ito ay nagluluto sya ng pagkain para sa akin. Nagpaluto ako ng sopas.Dahil pakiramdam ko e sabaw lang ang gusto at kaya nang hudas kong sikmura.Gusto nya akong magpunta sa doktor ngayon, pero ayokong munang marinig ang sermon ng doktor ko sa akin sa mga ganitong pagkakataon.